Who is Who

Στον Έβρο βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο Εβρίτης ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου στο πλαίσιο της περιοδείας που πραγματοποιεί στη Θράκη με την θεατρική παράσταση "Είμαι ένας άλλος". Ο δημοφιλής ηθοποιός λίγο πριν ξεκινήσει τις παραστάσεις στο νομό έκανε μία στάση στην Αλεξανδρούπολη. Το e-evros.gr τον συνάντησε στο μοναδικό "Κelari Pro", σε έναν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό χώρο και τον "ανέκρινε". 

Ας δούμε τι μας είπε:

Καλώς ήρθες στα μέρη σου!

Καλώς σας βρήκα στα μέρη μου, στα πάτρια εδάφη μου.

Έρχεσαι συχνά στον Έβρο;

Έρχομαι πολύ συχνά. Θυμάμαι ότι έρχομαι εδώ από τότε που έχω συνείδηση. Γεννήθηκα στον Περισσό στην Αθήνα αλλά από 2-3 χρόνων έως τα 17 ερχόμουν κάθε καλοκαίρι. Τα τελευταία όμως 6 χρόνια που ήρθε ο πατέρας μου από την Αθήνα στο Θούριο, έρχομαι πιο συχνά.

Νιώθεις διαφορετικά, όταν παίζεις μπροστά σε δικούς σου ανθρώπους;

Είναι πολύ διαφορετικά. Καταρχήν προσπαθείς να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Από την άλλη υπάρχει μία επαφή μεγαλύτερη γιατί ξέρεις τον άλλο κι αν τον κοιτάξεις στα μάτια, θα την πεις αλλιώς τη φράση. Αν κοιτούσες κάποιον άγνωστο σίγουρα θα υπήρχε κάποια επαφή, αλλά όχι η ίδια. Πολύ συχνά αναζητώ τους γνωστούς μου κάτω για να τους απευθύνω κάποια πράγματα.

Αυτή τη φορά έρχεσαι με την παράσταση "Είμαι κάποιος άλλος". Ποιος είναι τελικά ο Γιάννης Στάνκογλου;

Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος μέχρι τα 24 δεν ήξερε τι επάγγελμα ήθελε να ακολουθήσει, κουραζόταν εύκολα, βαριόταν γρήγορα. Όταν μπήκε στη δραματική σχολή, χωρίς να ξέρει αν όντως ήθελε να κάνει αυτό το επάγγελμα, το αποφάσισε την πρώτη φορά που ανέβηκε να παίξει παράσταση. Το 1999, στο δεύτερο έτος της σχολής του Κιμούλη. Όταν βγήκα στο Ηρώδειο, είπα εδώ θέλω να είμαι, αυτή είναι η δουλειά που θέλω να κάνω.

Ρίσκο παίρνεις εύκολα;

Ρίσκα παίρνω πολλά και νομίζω ότι με έχουν βοηθήσει στο να βλέπω τη ζωή αλλιώς, να την εκτιμώ περισσότερο. Παίρνω ρίσκο όχι μόνο στην προσωπική μου ζωή αλλά και στη δουλειά μου. Όταν σπας τα όρια για να γνωρίσεις κάτι άλλο, κάτι μαθαίνεις.

Έχεις θυσιάσει πράγματα στη ζωή σου;

Βεβαίως έχω θυσιάσει. Αλλά μου βγήκαν σε καλό όλα μέχρι τώρα. Έτσι νιώθω. Μετανιώνω για πολύ μικρά πράγματα, όχι σοβαρά. Μέσα από τα λάθη πιστεύω ότι μαθαίνεις πράγματα. Το θέμα είναι να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος.

Στο ρόλο σου στην παράσταση "Είμαι ένας άλλος" βρίσκεις κοινά σημεία με τον εαυτό σου;

Βρίσκω πάρα πολλά κοινά σημεία. Καταρχήν πρώτη φορά γνώρισα τον Ρεμπώ, το Γάλλο ποιητή, όταν ήμουν 22 χρονών διαβάζοντας την ποίησή του "Μία εποχή στην Κόλαση". Από τότε έχω τα βιβλία μου σε μία πολλή αγαπημένη βιβλιοθήκη. Βρίσκω κοινά στοιχεία στο θέμα της φυγής, του ταξιδιού, του να μάθω τα καινούρια πράγματα. Αλλά αυτός ήταν μεγάλη μορφή, δεν μπορείς να συγκριθείς. Είναι χαρά μου όμως που ξανασυναντήθηκα με αυτό το πνεύμα μέσα από το κείμενο του Μίκαελ Αζάρ , που έχει γράψει το θεατρικό, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη φιλοσοφία, το έργο και τη βιογραφία του Ρεμπώ.

Ο μονόλογος δεν είναι πιο απαιτητικός για έναν ηθοποιό;

Είναι πολύ απαιτητικός. Πρέπει να είσαι επί μία ώρα σε ισορροπία με σένα και την ίδια στιγμή με το κοινό, το οποίο κρέμεται από τα χείλη σου. Πρέπει να έχεις μία ενέργεια που δεν σταματάει. Δεν δικαιολογείται κανένα λάθος εκεί πάνω. Πρέπει να έχεις χτίσει ένα δίχτυ ασφαλείας για να έχει η παράσταση ένταση και να κρατήσει το κοινό.

Στην επαγγελματική σου πορεία, τι είναι αυτό που δεν έχεις κάνει και θα ήθελες να κάνεις;

Θα ήθελα να παίξω το Ρασκόλνικωφ στο "Έγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι. Επίσης ποιος ηθοποιός δεν θέλει να κάνει Άμλετ η Σαίξπηρ γενικά. Με ενδιαφέρει να αλλάζω. Να περνάω από το ένα είδος στο άλλο. Γι' αυτό και επέλεξα να κάνω αυτόν τον μονόλογο τώρα, μετά από την παιδική παράσταση και τον Rain Man, που έκανα πέρσι. Είναι ζητούμενό μου να μεταπηδάω από το ένα είδος στο άλλο γιατί νιώθω ότι δε μένω στάσιμος και μαθαίνω πράγματα.

Μετά από 15-20 χρόνια πώς φαντάζεσαι το Γιάννη Στάνκογλου;

Πιο μεστό, πιο ώριμο, με μία ισορροπημένη ζωή και την ίδια στιγμή με πολλές εμπειρίες. Γυρνώντας πίσω να λέω, καλά έκανα που επέλεξα αυτές τις δουλειές. Θα έλεγα χορτασμένο.

Έχεις κάποιο μότο ζωής;

Ναι, έχω. Οχτώ φορές να πέφτεις και εννιά να σηκώνεσαι. Στις μέρες μας αν δεν είσαι αισιόδοξος, είναι πολύ εύκολο να "χάσεις την μπάλα" και να πέσεις σε δυστυχία.