e - travelling

Η Μονεμβασιά του Ρίτσου. Η Μονεμβασιά των Λακεδαιμονίων, των Βενετών, των Τούρκων, των Φράγκων και πάλι των Ελλήνων. Η Μονεμβασιά ως μονάκριβο και σπάνιο τέκνο του Μεσαίωνα, κληροδότημα στις επόμενες γενιές.

Μένει εκεί, αγέρωχη όπως πάντα, απόρθητη, απρόσιτη, γυρίζοντας την πλάτη στον υπόλοιπο κόσμο. Προστατευμένη απόλυτα με νόμους και διατάγματα.

Μένει ακίνητη, φιλάρεσκη, αφήνοντας τον χρόνο να περνά, τα βλέμματα να την χαϊδεύουν, τον άνεμο να αντιβουίζει στα θολωτά περάσματα, τα βήματα να αντηχούν στα στενοσόκακα, τον κόπο της ανάβασης να σταλάζει σε γλιστερές από τα πατήματα πέτρες.
Και τα «κλικ», τα εκατομμύρια «κλικ» των φωτογραφικών μηχανών, να ηχούν σαν χειροφιλήματα στα ακροδάχτυλα μιας βασίλισσας.

Το παρωνύμιο της Μονεμβασιάς είναι «Γιβραλτάρ της ανατολής», επειδή τυγχάνει να είναι σε σμίκρυνση πανομοιότυπη με τον βράχο του Γιβραλτάρ.
O Nίκος Καζαντζάκης μια νύχτα που κατέφτασε στη Μονεμβασιά, την είδε ως ’’ένα φοβερό θεριό που ενέδρευε ξαπλωμένο μέσα στο νερό”.

Ενώνεται με τη στεριά με μια στενή λωρίδα γης, από την οποία λέγεται ότι πήρε και το όνομά της. Δηλαδή από τα συνθετικά «Μόνη» και «Έμβασις», που δηλώνουν ότι η είναι προσπελάσιμη μόνο από μια είσοδο (τη στενή λωρίδα γης που συνδέει το βράχο με την ανατολική ακτή της Λακωνίας).

Η περίφημη καστροπολιτεία ιδρύθηκε τη βυζαντινή περίοδο και υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κάστρα της Πελοποννήσου. Τα πέτρινα σπίτια, τα επιβλητικά αρχοντικά, οι βυζαντινές εκκλησίες και οι ισχυρές οχυρώσεις προκαλούν δέος και θαυμασμό σε κάθε επισκέπτη.

Τόσο ωραία και τόσο απόμακρη.Τόσο μυστηριώδης και τόσο γνώριμη. Η Μονεμβασιά!